Naais to meet you

Voorzichtig liet ik bij Khadetjes horen dat ik zelf zo'n stokje wel zag zitten, ondertussen spaarde ik een stapeltje stokjes bijeen omdat Qwinta, Sabrina, Els en Ans mij zo'n stokje toewierpen. Tijd om dus de Naais To Meet You vragen te beantwoorden!

Wat was je eerste stuk wat je maakte en voor wie?

Het allerallereerste stuk was een fronske... We schrijven ergens jaren '80 en elk langharig meisje deed liefst zo'n fronske rond haar staartje, en liefst eentje dat perfect bij de rest van de garandeerd prachtige outfit paste. In die tijd naaide mijn mama nog onze kleren en ze hoopte dat ik ook de naaimicrobe zou overnemen. Ik mocht dus een fronske maken voor mezelf... ik vond er geen fluit aan en raakte zo'n 25 jaar lang geen naaimachine meer aan...

Maar ineens is het 2014 en beweert een bevriende naailerares dat ze iedereen kan leren naaien, ook iemand als ik, met 2 linkerhanden... Als ik al iets ging naaien moest het voor mezelf zijn. Ik kocht een stofje met minirib op de markt, een bijpassend paspeltje en een blinde rits en ging één dagje op naailes bij Bie. Ik leerde een patroon te tekenen en te knippen, leerde ondertussen ook de belangrijkste afkortingen en symbolen en tegen 16u30 vertrok ik met barstende hoofdpijn en een perfect passend A-lijn rokje met paspel en blinde rits. Blijkbaar vond ik het toen niet de moeite er een foto van te nemen want ik vind nergens een foto terug..

Bie vond dat ik er snel mee weg was, zelf vond ik het vooral grappig dat het gelukt was, maar het kriebelde ook. Mijn beste vriendin leende me enkele maanden haar simpel naaimachientje tot ik wel door had dat ik dit echt wilde doen, naaien. Mijn mama, die was in eerste instantie vooral verbaasd, maar is ondertussen vooral trots als ze ziet wat ik klaarspeel zonder veel les gevolgd te hebben. 

Op welk genaaid stuk ben je het meest trots?

Dit vind ik echt een moeilijke... in't begin was ik al trots als wat ik genaaid had draagbaar was, ondertussen begin ik de meeste naaisels vanzelfsprekend te vinden en durf ik voor mezelf toch ook vooral te blijven hangen bij wat niet helemaal goed ging. Maar goed, er zijn wel bepaalde dingen waar ik echt naar kon kijken met wat fierheid, met een gevoel van "dat heb ik toch maar klaargespeeld!". Wanneer ik voor het eerst iets nieuws probeer en het lukt, dan kan ik ook wel efkes superblij zijn (tot ik begin te focussen op wat de volgende keer dan beter moet...). Zeker dingen zoals een eerste hemdje, de eerste ritsvest, een zelfgetekend patroontje, ...

Maar goed, om er eentje uit te kiezen, kies ik voor iets waar ik met tegenzin aan begon... het Piet Piraat-pak dat Giel voor Carnaval wilde in 2016. Verkleedkleren zijn echt niet mijn ding, en eigenlijk draagt Giel die spullen ook nauwelijks, dus probeer ik me er meestal vrij snel vanaf te maken. Maar zoals je hier kan lezen, zat dat er niet in... Giel wist wat hij wilde, en op een of andere manier slaagde ik er nog vrij goed in ook ;)

Hij maakte indruk met dit pak, Piet Piraat himself vroeg na de show waar hij zo'n mooi pak had laten maken (in zo'n piraten onder elkaar momentje) en op school werd het pak al een paar keer gebruikt voor een toneeltje of themaweek. Dus als ik dit pak tegenkom (vriendjes die komen spelen doen het sneller aan dan Giel) dan durf ik er toch met enige fierheid naar kijken.

Wie zou je graag eens ontmoeten?

Hoewel ik soms een verlegen en afwachtend kantje heb, heb ik sinds ik blog al echt leuke ontmoetingen gehad, blind dates zelfs (MamC toonde toen haar mooie hoofd nog niet op haar blog), maar stuk voor stuk superleuk! Als het een beetje agendagewijs uitkomt, wil ik voor een naai- of koffiedate ook echt tijd vrijmaken en zelfs een hoekske rijden! Zo voelde ik me perfect thuis op de door Majella georganiseerde naaidate in verder West-Vlaams gezelschap! En na onze geslaagde eerste editie van Ge(s)tikt Limburg wil ik zeker nog wel eens een naaidag organiseren en op die manier gelijkgestemden ontmoeten.

Dat is geen antwoord op de vraag natuurlijk, maar ondertussen kon ik nadenken ;) Net als iedereen ben ik wel benieuwd naar de mens achter ontwerpers als Sharon van Zonen09 en An van StraightGrain, maar eigenlijk vind ik elke ontmoeting met andere bloggers waarmee het online al klikt de moeite. Merken dat mevrouw Khadetjes in het echt minstens evengoed kan vertellen, geen tijd nemen om een foto te maken met Delphine omdat er geen moment stilte valt, ... moet ik nog verdergaan? Dus één specifieke naam geven kan ik niet, maar ik vind elke nieuwe ontmoeting een buitenkans en elke naaidate of afspraak was tot nu toe een meevaller, dus ik hoop gewoon nog kansen te krijgen, en anders gewoon zelf de stap te zetten om het rijtje toffe ontmoetingen, heerlijke babbels en gezellige naaidates aan te vullen.


En dan mag ik nu dus ook stokjes doorgeven, helemaal vrijblijvend dames, maar ik ben natuurlijk wel benieuwd naar jullie antwoorden:

- Cadans, de blog van Jill ontdekte ik - shame on me - nog niet gek lang geleden maar ondertussen ben ik helemaal fan! Ze naait de mooiste dingen, zowel voor zichzelf als voor haar zonen. Een echt voorbeeld voor mij dus!

- Silke, de dame achter Spoetniksels leerde ik online kennen ergens eind 2010, begin 2011. Beide zwanger van een ons eerste kindje, uitgerekend voor juli 2011. Nu is er dan ook de gemeenschappelijke hobby en een tijdje geleden ontmoetten we elkaar dan eindelijk "in't echt" op de naaidate van Majella. Ze naait niet enkel erg goed, ze heeft ook het patroontje van de Mare-sweater ontworpen dat ik voor Cas echt supervaak gebruik.

- En ik ben ook benieuwd naar de antwoorden van Nat van de blog TamTam. Ik ben altijd onder de indruk van haar originele stijl en mooie naaisels. Ze slaagt erin de kleding voor haar dochter speels en stoer te maken zonder dat het jongensachtig wordt en haar gevoel voor details is om jaloers op te zijn. Ik heb haar nog niet ontmoet, hopelijk komt er dat ooit eens van!