Liefde voor papier: dot-to-dot

Als de radertjes in mijn hoofd niet willen stoppen met draaien en ik geen rust vind, als ik me niet kan ontspannen in een warm bad, niet kan concentreren op een boek, te onrustig ben om te naaien en te verward om te schrijven... dan is een dot-to-dot tekening wel eens hetgeen me kan kalmeren.

Je hebt ze misschien zelf ook al gemaakt of zien liggen in de winkels. Als kind deed ik het wel graag, maar toen ik voor het eerst van een Australische vriendin de tip kreeg om zo'n boek voor volwassenen te proberen wist ik het toch niet. Uiteindelijk kocht ik er eentje en ik vind het wel leuk. Je bent eigenlijk alleen maar bezig met je latje, je pen en het volgende cijfertje. Het is niet moeilijk, maar je moet er wel je hoofd bijhouden. Soms is het zoeken naar een cijfertje en een fout is snel gemaakt dus je let beter op. 

Mij helpt het om even niet bezig te zijn met alle piekerdingen die normaalgezien heel gemakkelijk de aandacht opeisen. Ik ben niet bezig met wat ik allemaal niet gedaan heb en wat ik morgen allemaal moet doen. Ik ben niet bezig met presteren of met wat anderen ervan denken. Ik trek gewoon lijntjes van cijfertje naar cijfertje... en ik ben benieuwd naar welke tekening verschijnt, en eens ik het herken, naar het totaalplaatje. Want het heeft wel iets, een tekening die af is. 

Ik ben fan van The 1000 Dot-to-Dot Books van Thomas Pavitte. Ik ben bezig aan het boek Cityscapes, en denk dat ik Icons op mijn kerstverlanglijstje ga zetten. 

Mr. Gielemans vindt het trouwens ook leuk om te doen, maar dan in de kinderversies met ietsje minder nummers ;) Wel goed om de cijfers en - voor Giel vooral een werkpuntje - de fijne motoriek te oefenen. Dus het kan ook fijn zijn om samen met de kinderen te doen.