Speeltijd: wandelen in Domein Bovy

Lang geleden dat deze categorie nog eens aan bod kwam, vooral omdat we echt niet zo veel zijn weggeweest de laatste maanden. Vorige winter waren we nochtans bijna elk weekend in de buitenlucht te vinden. Uitzieken, regenweer, maar ook gewoon weinig zin langs mijn kant om weg te gaan. En als zoonlief zich evengoed amuseert met zijn speelgoed, een knutselmomentje en spelletjes, dan is de motivatie om toch naar buiten te gaan niet zo groot.

Maar toch begon ik de laatste weken echt weer te verlangen naar meer buitentijd. Op de dagen dat het al wat beter was, namen we al wat meer tijd als we van school naar huis wandelden, of deden we een omweggetje, werd er al eens geravot in de tuin, maar ik wilde echt nog eens de buiten in en Giel had er ook nood aan.

Vorige zondag viel het weer best mee, en dus trokken Giel en ik er op uit. Deze keer lag de papa zielig ziek te zijn onder een dekentje dus hij kon ondertussen wat rusten. Domein Bovy (Heusden-Zolder) stond al een hele tijd op mijn verlanglijstje. Het is een park met vijvers, bossen en weiden. Als je hoopt op een erg bosrijke omgeving om wind te vermijden, is dit niet de beste keuze. Gelukkig hadden we onze sjaals bij en deed de wind ons wel deugd. Er zijn verschillende wandelroutes, ook hele korte (vanaf 630m), gericht op kleine kinderen.

Jammer genoeg heeft het domein een periode van verwaarlozing doorgemaakt en dat is duidelijk nog te merken op sommige plaatsen... Zo was de bewegwijzering niet overal duidelijk en ontbraken er kabouters op het kabouterpad (terwijl er dus wel een bordje met het verhaaltje hing). Voor ons niet zo erg, want ik merkte dat Giel nog steeds niet over zijn kabouterangst heen is en verder is Giel een goede wandelaar dus gingen we voor een langere en leerrijke wandeling doorheen het domein. Maar ik kan me voorstellen dat het behoorlijk teleurstellend is als je echt voor dat kabouterpad komt.

Zelf genoten we allebei wel van onze wandeling. Giel kon de kleine ontdekkingsreiziger in hem laten opleven, hij kon zijn energie kwijt, en hij leerde weer vanalles bij. Ik genoot van de frisse lucht, de wind, de mooie natuur en het ontspannen samenzijn met mijn zoontje.

Na de fikse wandeling werd het hongertje van Giel gestild met een piratenpannenkoek die hem goed gesmaakt heeft. Er hoorde zelfs nog een ijsje bij, maar dat kon er niet meer bij. Hij kon nog even spelen in de speelhoek van De Pannenkoekenbakker, maar "binnenspeeltuin" (zoals zij het noemen) vind ik een groot woord voor wat het is. De bediening was vriendelijk maar chaotisch, maar dat kan wel gebeuren wanneer het eindelijk nog eens goed weer is op een zondag. De Pannenkoekenbakker is trouwens niet alleen leuk voor een gewone pannenkoek, ze hebben een immens aanbod aan speciale - zoete en hartige - pannenkoeken. Hoe die smaken, geen idee, dat moet je zelf maar eens proberen.

We hebben een heerlijke namiddag gehad en we gaan zeker nog eens terug want ik vond het er echt mooi wandelen. Toch hoop ik dat er snel iets gedaan wordt aan de verwaarlozing die je hier en daar nog ziet, want eigenlijk is dat zonde op zo'n mooie plek.

Ga jij vaak de buitenlucht in of is het niks voor jou? Wat zijn jullie favoriete plekjes om tot rust te komen of een stevige wandeling te maken?