Liefde voor papier: motivatie in zwartwit

Ik hou van zwartwit en dan niet alleen in kleding of design. Blijkbaar ben ik ook een meester in zwartwit-denken, zo werd mij al meermaals verteld.

Als iets niet perfect is, is het "slecht" of "fout"...  

Zou ik niet alles perfect onder controle houden, is er gegarandeerd chaos... 

Als ik één item uit mijn takenlijstje van de dag niet gedaan heb, heb ik gefaald...

Omdat iemand me ooit gekwetst heeft, denk ik dat niemand te vertrouwen is...

Als er iets meer zout op de aardappelen mocht, kan ik niet koken...

Mocht ik mijzelf minder hoge eisen opleggen, word ik vast en zeker laks... 

Als ik niet strikt controleer wat en hoeveel ik eet, weeg ik binnen de kortste keren het dubbele... 

Ik weet wel dat er tussen wit en zwart een heel gamma aan grijstinten zit. Rationeel ben ik wel mee, maar toch worden mijn gedachten nog heel vaak gedomineerd door dit zwarwit denken en dat beïnvloedt ook sterk mijn gevoelens en gedrag. Het is moeilijk milder te zijn voor mezelf als ik dat zwartwit denken niet kan loslaten. En het zorgt er ook voor dat ik bepaalde dingen niet doe of durf. Het begint natuurlijk met bewustzijn van dit denken. Daarnaast moet ik mezelf afvragen of er ook niet andere scenario's mogelijk zijn. Het is ook oefenen met tegen mezelf te zeggen dat het best oké is om niet alles (perfect) gedaan te hebben, om tevreden te zijn met iets waar fouten in zitten, om de controle los te laten en te zien er niet meteen rampen gebeuren. 

Ik maakte 2 nieuwe pagina's in mijn motivatieboek, niet toevallig in zwartwit, een kleine knipoog waar zwartwit wel goed voor is :) 

De ene pagina is een "Hey it's okay" pagina vol met allerlei dingen die mogen en kunnen, zonder daarover een oordeel te hebben. Het ene al wat serieuzer dan het andere. 

De andere pagina is een positieve to-do lijst voor mezelf, en hey, it's okay als ik niet elke dag elk item kan afvinken ;)

Ben jij een zwartwit-denker en vind je het belemmerend? Hoe ga je ermee om? Tips zijn altijd welkom!