Nee is ook oké

Een "nee" horen is voor mij niet gemakkelijk. Ik ben soms zelfs zo bang voor een "nee" dat ik zelfs maar niets vraag. Scenario's in mijn hoofd zorgen ervoor dat ik de kans op een "nee" steeds hoger inschat, en ik weet van mezelf hoe rot ik me daarbij kan voelen, dus laat maar.. Want een "nee" is niet gewoon een "nee", die scenario's tonen ook waarom ik een "nee" te horen zal krijgen. Die persoon of groep heeft me niet graag, vinden dat ik niet goed genoeg ben, vinden mijn vraag belachelijk, veeleisend, ... vul maar aan. Het is gemakkelijker voor ons allemaal als ik niets vraag.

Naar anderen toe sta ik wel altijd klaar met mijn advies volgens de bekende "niet geschoten is altijd mis", "wat heb je te verliezen?" of "een nee heb je, een ja kun je krijgen". Maar ondertussen onderneem ik zelf geen actie... zelfs als ik dat advies eens aan mezelf wil geven en ook mezelf wil zeggen dat een "ja" er misschien ook wel inzit, zelfs dan speelt mijn hoofd een spelletje met me. Want misschien durft die persoon niet eens "nee" zeggen (want hé, dat doe ik ook!), en wordt er "ja" gezegd, maar tegen de zin... en val ik eigenlijk iemand lastig.

Want "nee" zeggen is ook moeilijk... ik wil niemand afwijzen, ik wil niet dat iemand zich slecht voelt omdat ik "nee" heb gezegd, en ik weet hoe slecht het voelt om "nee" te horen. Ik wil graag gezien worden en ik denk dat ik mijn kansen daar vergooi als ik "nee" durf zeggen. Ik wil anderen helpen waar ik kan... als iemand iets vraagt, hoe kan ik dan weigeren?

Op zo'n moment is het goed om eens naar kleine kinderen te kijken, die vragen zonder angst wat ze willen vragen en zeggen gewoon eerlijk "nee" als ze geen zin hebben in wat er gevraagd wordt. Het zijn dan meestal de ouders die zich wat gegeneerd voelen en waarom eigenlijk?

Ik besef meer dan ooit dat we allemaal onze grenzen hebben, maar ook dat we wel mogen vragen. En daar wil ik mijn weg in vinden. Durven vragen naar steun, hulp of advies, vragen om deel te nemen aan iets dat me leuk lijkt, iemand durven uitnodigen, ... en intussen inzien dat een "nee" geen afwijzing hoeft te zijn. En in de andere richting het voor mij juiste antwoord geven op vragen. Alleen "ja" zeggen als het oké is voor mezelf, maar ook "nee" durven zeggen.. of "nee, deze keer niet". Een respectvolle houding, een beetje durf, en het lukt wel...